VLAARDINGEN- Iets meer dan een derde van de cliënten bij Stroomopwaarts (SOW) stroomt uit. Dat blijkt uit de gegevens die de Vlaardingse wethouder Arnout Proos (CU-SGP) heeft verstrekt aan raadslid Raymond van Haren (ONS. Vlaardingen).
SOW is een organisatie die mensen met een bijstandsuitkering of een arbeidsbeperking weer aan het werk moet helpen. In 2022 zijn 471 mensen uitgestroomd bij SOW in de gemeente Vlaardingen. Dat betekent dat zij geen uitkering meer ontvangen van SOW. Maar wat zijn de redenen voor deze uitstroom? En hoeveel mensen stromen er uit naar werk of een andere vorm van inkomen?
Proos heeft op verzoek van Van Haren een overzicht gegeven van de percentages per reden van uitstroom. Van Haren wilde meer inzicht krijgen in de effectiviteit van de dienstverlening van SOW.
Uit het overzicht blijkt dat iets meer dan een derde (33,8%) van de uitgestroomde cliënten naar arbeid in dienstbetrekking of een uitkering wegens ziekte is gegaan. Dit is de grootste groep en het belangrijkste doel van SOW. De tweede grootste groep (12,7%) bestaat uit mensen die naar een andere gemeente zijn verhuisd en daarom geen recht meer hebben op een uitkering van SOW. De derde grootste groep (7,7%) bestaat uit mensen die geen inlichtingen hebben verstrekt aan SOW en daardoor hun uitkering hebben verloren. De overige redenen voor uitstroom variëren van het krijgen van ander inkomen (6,9%) tot het stopzetten van de studiefinanciering (0,2%). Een volledige lijst met alle percentages is hieronder te zien.
Het overzicht met de percentages per reden uitstroom voor de gemeente Vlaardingen in 2022:
| Arbeid in dienstbetrekking/uitkering ziekte | 33,8% |
| Verhuizing naar andere gemeente | 12,7% |
| Geen inlichtingen | 7,7% |
| Ander inkomen | 6,9% |
| Bereiken AOW-gerechtigde leeftijd | 6,7% |
| Oorzaak bij partner | 6,0% |
| Andere oorzaak | 5,0% |
| Gaan volgen van onderwijs met studiefinanciering | 4,8% |
| Aangaan relatie | 4,2% |
| Overlijden | 3,5% |
| Detentie | 1,5% |
| Verhuizing naar buitenland | 1,5% |
| Zelfstandig beroep of bedrijf | 1,5% |
| Niet verschenen op herhaalde oproep re-integratiegesprek | 0,8% |
| Vermogensopbrengsten | 0,8% |
| Niet verschenen op herhaalde oproep inlichtingenplicht | 0,6% |
| Uitkering arbeidsongeschiktheid | 0,6% |
| Kunnen volgen van onderwijs maar dit niet doen | 0,4% |
| Overschrijden maximale verblijfsduur buitenland | 0,4% |
| Uitkering werkloosheid | 0,4% |
| Stopzetting/beëindiging van de studiefinanciering | 0,2% |
En hoeveel % van die 33 % heeft nu een fulltime baan? De helft? Of nog minder? En met een vastcontract of weer zo’n tijdelijk ding?
Goede vraag. Ik heb aan de wethouder 2 weken geleden gevraagd of zij dienstbetrekking/ uitkering ziekte ook nog wat nader willen specificeren. Grote kans dat er nog minder uitstroom is naar een baan dan nu uit de cijfers blijkt. Jouw toevoeging neem ik mee.
Goed gedaan. Nu wordt er gewerkt op tijdelijke contracten van 6 maanden. Eerst helemaal ingewerkt en daarna weer nieuwe jongens op de werkvloer. Kan je die die weer gaan inwerken. Om alleen het terrein op te kunnen moeten ze eerst een heel veiligheidscertificaat bemachtigen met examen en al. Werkgevers in de Botlek met 2400 mensen en maar 600 in vaste dienst. Denk eens na over wat dat betekent voor de veiligheid?
Overigens heb ik helaas nog geen antwoord gehad… to be continued.
Een deel van de uitstromers zit nu thuis met een uitkering wegens ziekte. ZUCHT!
Ik snap het nog steeds niet: x-aantal sow-ers, recht op uitkering…
Daarboven een leger aan begeleiders, administratie, kortom skyhigh overhead.
Negatieve reacties van de sow-ers all-over.
Waar is de winst? Geef die mensen gewoon die uitkering, en hef dat geldvretende circus dat er boven hangt op!
Of zie ik het helemaal verkeerd?
Er stroomt werkelijk geen ene hond uit naar REGULIER BETAALD WERK en wordt er daarom omheen gedraaid. Echte echte uitstroom zou de MVS aandeelhouders in het bedrijf Stroomopwaarts MVS namelijk veel geld kosten, zoals ook blijkt uit de opgetekende verklaring van de directeur van SOW ten overstaan van De Sociaal Economische Raad (S.E.R.).
Dwangarbeid op grond van fictieve arbeidsongeschiktheid van minstens 30% via list en bedrog van een daartoe opgericht bedrijf als SOW is immers veel goedkoper dan wanneer de MVS gemeenten de daar door UWV naar verwezen werkloze burgers zelf een baan zouden aanbieden tegen minstens 100% van het Wettelijk Minimumloon dan wel de daar geldende CAO.
De bijstandsuitkering op hulp in de huishouding op aanvraag en toegekend bij beschikking op naam de aanvrager is met de privatisering van 2015 wettelijk uitgesloten. Daar voor in de plaats worden uitsluitend nog ‘uitkeringen’ verstrekt aan rechtspersonen/bedrijven die zich binnen bepaalde grenzen bereid verklaren overeenkomsten aan de keukentafel aan te gaan met de op die bedrijven aangewezen burgers.
Wat men hier ‘bijstandsuitkering’ noemt bestaat dus niet maar staat voor een vorm van bedrog waarbij steeds achteraf de eerder uitkering aan een rechtspersoon/bedrijf in stapjes wordt in geschrift wordt vervalst tot iets dat slechts lijkt op ‘bijstandsuitkering’, want hier niet zelfstandig maar werkwoordelijk gebruikt. Het gaat hier dus om de niet geldelijke bijstand die door de eerder aangehaalde rechtspersoon/bedrijf wordt ‘geleverd’ aan de burger die zo volledig het zelfbeschikkingsrecht wordt ontnomen.
Dat zogenaamde ‘keukentafelgesprek’ als onmisbaar onderdeel van de privatisering van eerder sociale zekerheid is bedacht omdat bedrog/belazerij bij de eerder beschikking op aanvraag en op naam van van de burger gesteld in eerder bestuursrechtelijk geregelde sociale zekerheid, zou afstuiten op de rechtsmiddelen van bezwaar en beroep tegen die op naam van de burger gestelde beschikking.
Bedrog/oplichting is een typisch privaatrechtelijk fenomeen en nu het wettelijk is uitgesloten dat bestuursorganen ‘in gesprek’ gaan met burgers zouden daartoe private partijen worden aangezocht en van gemeentelijke subsidie worden voorzien; gesubsidieerde zwendel derhalve.
Het is dus niet meer de burger die bij bestuursrechtelijke beschikking de belanghebbende is zoals voor 2015, maar het eerder door de gemeente gecontracteerde bedrijf is sinds 2015 de enig belanghebbende bij een soort gemeentelijke subsidie strekkende tot bedrog, bedrog waarvoor dat bedrijf toch echt volledig zelf verantwoordelijk en aansprakelijk is.
Nu per 2015 de op naam van de burger gestelde beschikking niet meer bestaat, bestaan ook de eerder rechtsmiddelen van bezwaar en beroep niet meer. Het is het volledig zelfstandig opererende bedrijf waar naar de na 2015 tevergeefs bij de gemeente aankloppende burger door die gemeente wordt doorverwezen en dat bedrijf nu van uitkering wordt voorzien. Het zijn met de privatisering van 2015 dus uitsluitend rechtspersonen/bedrijven die van gemeentelijke uitkeringen worden voorzien.
Voor 2015 kon de burger met een aanvraag bij diverse verdragen beschermde rechten inroepen ten aanzien van de gemeente en na 2015 is dat eerder recht ingeruild voor ‘aanspraak’ op ‘sociale bedrijven’, waarbij in onderlinge samenhang bezien, eigenlijk gesproken moet worden van ‘nationaal sociale bedrijven’. De burger heeft dus en rechten meer maar ook geen aanspraken ten aanzien van de gemeente maar uitsluitend ‘aanspraken’ ten aanzien van bedrijven, hetgeen dus staat voor ‘3X niks’.
Nogmaals: het is wettelijk uitgesloten dat de gemeente ‘in gesprek treedt’ met een burger en daarmee is dus ook meteen elke rechtsbetrekking tussen de gemeente en burger wettelijk uitgesloten en zijn van de betrokken nationaal sociale bedrijven door deze ‘namens burgemeester en wethouders van…’ ondertekende uitnodigingsbrieven dus valselijk opgemaakt in het kader van bedrog en met het oogmerk van hoger-misdrijven, zijnde schendingen van de door de Staat der Nederlanden ondertekende verdragen betreffende bescherming van Mensenrechten.
De enig nog mogelijke rechtsbetrekking is dus die tussen de het bedrijf waar naar die burger is doorgezonden door de gemeente, simpelweg omdat die gemeente na het Bedrog van Rutte’ dat met ingang van 2015 geldt, geen enkele bevoegdheid meer heeft ten aanzien van die burger.
Het zijn na 2015 dus uitsluitend nog bedrijven die van uitkeringen worden voorzien en volgens de neo liberale doctrine de voordelen van deze daartoe van gemeentelijke subsidie voorziene bedrijven zouden ‘afstralen’ op hulpbehoevende burgers, waarbij die burgers zich meestal in hulpbehoevende positie gedwongen zien. Immers was er voor 2015 sprake van (inroepbare) rechten en bijbehorende rechtsgang, en door met de sociale zekerheid tegelijk ook die rechtsgang af te schaffen is de burger dus op slinkse wijze ook meteen de toegang tot de Europese rechtspraak ontnomen. De eerder ‘sociale zekerheid is dus per 2015 ingeruild voor de charitas en is daartoe per 2015 weloverwogen bedrog aan de keukentafel ingevoerd om de niets vermoedende burger een rad voor ogen te draaien.
Binnen het per 2015 ingevoerde stelsel van list & bedrog is sprake van wat men noemt ‘een ‘perverse prikkel’ waarbij alles wat de private ‘hulpverlener’ besteedt aan de hulpbehoevende burger, uiteraard wordt afgeschreven van de eigen winst. Om dat verlies te voorkomen is door de Bende van Rutte die nu als ratten en masse het zinkende schip van Staat verlaat, ingecalculeerd dat deze private hulpverlener de burger steeds zal belazeren aan de keukentafel en waarbij de mate van misleiding feitelijk is ingegeven door het bedrag dat de gemeente bereid is aan dat bedrijf te betalen.
De burger die binnen deze schandalige setting durft te ‘mauwen’ wordt dan op al even listige wijze een opmerkelijk soort ‘afgeleid-belang’ bij de subsidieverlening aan het betrokken bedrijf in de schoenen geschoven door dat bedrijf waar die burger op is aangewezen. Op deze manier wordt de burger behalve dat de diverse bij EVRM geregelde mensenrechten dan al zijn verneukt, daarna dus ook het Europees Consumentenrecht ontzegd. Met dat Europees Consumentenrecht is namelijk de vrije keuze van de burger geregeld wat betreft het vrijelijk aangaan van rechtsbetrekkingen met rechtspersonen (bedrijven).
Binnen de WMO, Jeugd- en Participatiewet geldt dus uitsluitend de rechtsbetrekking tussen de burger en het bedrijf waarmee die burger zich feitelijk gedwongen ziet een rechtsbetrekking aan te gaan aan de inmiddels beruchte ‘keukentafel’ waartoe die burger steeds met list en bedrog wordt ‘uitgenodigd’ (lees gedwongen!). De burger die vooraf schriftelijk verzoekt om uitsluitsel wie nu echt de uitnodigende partij is krijgt daarop uiteraard geen antwoord omdat anders de inleidende en valselijk opgemaakte uitnodings-brieven van nul en generlei waarde meer zullen zijn bij de daarmee beoogde latere metamorfose waarbij de nog enig wettelijk mogelijke beschikking op aanvraag van een rechtspersoon, zijnde het bedrijf waarmee de burger is gedwongen een rechtsbetrekking naar burgerlijk recht aan te gaan, in etappes op schrift wordt vervalst tot iets dat dan lijkt op een beschikking ten name van het burger-slachtoffer van de aldus nationaal opgezette Participatie-zwendel in het kader van de plechtig uitgeroepen ‘Participatie Maatschappij’, kennelijk ex art. 140 WvSr nu verder elke wettelijke grondslag ontbreekt.
Het is na 2015 dus wettelijk uitgesloten dat de gemeente enig rechtsbetrekking aan gaat met de burger nu de bestuursrechtelijke beschikking op aanvraag bij wet is afgeschaft en het ook wettelijk is uitgesloten dat de gemeente in de hoedanigheid van rechtspersoon een overeenkomst naar burgerlijk recht aan gaat met een burger. Zie hier toe ook:
https://www.zorgwelzijn.nl/rechtsbescherming-clienten-nog-altijd-niet-goed-geregeld/
De burger die onder toepassing van list en bedrog van UWV en gemeente bij de zelfstandige rechtspersoon Stroomopwaarts MVS belandt, moet dus worden vermoed een arbeidsovereenkomst te hebben met Stroomopwaarts MVS, waarbij ‘vrijwilligheid’ wordt voorgewend terwijl behalve van list en bedrog gepaard gaand met schending van de AVG aansluitend sprake is van keiharde dwang.
Dat hierbij sprake is van weloverwogen schendingen van de AVG door zowel de gemeente als door Stroomopwaarts MVS is al eens gesteld door een oud-raadsheer van een gerechtshof in een dispuut met de directeur van Stroomopwaarts MVS waarbij die laatste zich feitelijk zou beroepen op de uitvoering van een bestuurlijke taak die haar ‘prachtbedrijf’ gepretendeerd zou uitvieren.
Deze gepretendeerd ‘bestuurlijke taak’ waarop de directie van Stroomopwaarts MVS zich beroept is echter niet bij wet geregeld nu met het oog op de plechtig uitgeroepen Participatie Maatschappij nu juist het voor elke burger zichtbare bestuursrecht buiten werking is gesteld en ingeruild door het privaatrechtelijk ingerichte dwang, uiteraard steeds ingeleid met het mondelinge bedrog aan de keukentafel want vooraf schriftelijk melden hoe de burger te lijmen en te belazeren doet uiteraard geen enkele oplichter.
Nu geen sprake is van openbare wettelijke criteria die voor iedere burger inzichtelijk moeten zijn, rest dus de ‘aanwijzing’ direct vanuit Den Haag, daarin gesteund door bepaalde onderdelen der rechterlijke macht en wetenschap, hetgeen dus staat voor op nationaal socialistische leest geschoeide dictatuur binnen ‘ons’ Bananen Koninkrijk der Nederlanden.
Beste lezers, ik heb de beantwoording zojuist ontvangen van mijn vervolgvraag van 4 juli jl.
Vraag:
Er is in totaal 33,8 procent uitgestroomd naar arbeid in dienstbetrekking/ uitkering ziekte. Dit komt neer op 159 mensen. Hoeveel procent hiervan is uitgestroomd naar arbeid in dienstbetrekking en hoeveel mensen naar uitkering ziekte?
Antwoord:
SOW hanteert het een kopje ‘uitgestroomd naar arbeid in dienstbetrekking / uitkering ziekte’, maar registreert niet meer wie uitstroomt naar arbeid in dienstbetrekking of uitstroomt naar een ziektewet uitkering. In het verleden was het als zodanig ingeregeld. Doordat de uitstroom naar de ziektewet nihil was, wordt dit niet (meer) bijgehouden.
Doordat het niet apart geregistreerd wordt, kan niet aangeven worden wat de onderverdeling is.
Raymond: het is dus duidelijk dat SOW mij niet kan vertellen hoeveel er daadwerkelijk aan werk geholpen wordt, terwijl dit een primaire taak is van SOW. Erg bijzonder. Maar stel nu dat er 100 mensen daadwerkelijk uitstromen naar werk dan is dat bijzonder karig als je ziet hoeveel geld er jaarlijks naar SOW gaat….
Raymond van Haren
Zowel ‘uitgestroomd naar arbeid in dienstbetrekking’ als ‘uitgestroomd naar uitkering wegens ziekte’ in onbestaanbaar omdat dit twee criteria zijn die aansluiten op de reguliere arbeidsmarkt en Stroomopwaarts MVS (SOW) opereert op de onvrije arbeidersmark die is gebaseerd op al dan niet gepretendeerd ‘arbeidsgehandicaptheid’ van steeds minimaal 30 %.
Het vaste criterium van minimaal 30 arbeidsongeschiktheid is gerelateerd aan het maandelijks door SOW uibetaalde salaris dat niet boven de 70% van het Wettelijk minimumloon mag uitstijgen, dan wel is gerelateerd aan het maximum per week toegestane aantal te werken uren.
Je zou je verzoek dus nog kunnen aanvullen met; Hoeveel mensen zijn uitgestroomd naar een fulltime reguliere baan bij een reguliere werkgever? Het antwoord daarop kan dan alleen maar zijn: 0, hetgeen direct volgt uit de reeds in 2006 door Rutte aangekondigde dwangarbeid onder het mom van re-integratie op grond van een fictieve mate van arbeidsongeschiktheid van minimaal 30% waarbij solliciteren bij een reguliere werkgever op een fulltime baan dus staat voor niet-meewerken aan ‘re integratie’ en de Nederslaaf binnen het dwangsysteem van de Participatie Maatschappij op straf in de vorm van nog meer korting dan 30% op het salaris komt te staan.
https://www.nu.nl/algemeen/710843/rutte-wil-bijstand-afschaffen-voor-iedereen-die-kan-werken.html
De Belastingdienst die zich volgens de Businesscase Stroomopwaarts MVS met dit verdienmodel en daarmee gepaard gaande mensenhandel akkoord verklaarde, zorgt er dan aansluitend voor dat het inkomen uit arbeid bij werkgever SOW bij beschikking Inkomstenbelasting wordt ‘aangemerkt’ als ‘gemeentelijke bijstandsuitkering’.
De gemeentelijke bijstandsuitkering is echter per 2015 wettelijk uitgesloten!
Het gaat binnen de Rutte-doctrine hierbij net als bij de hiermee direct samenhangende ‘Kindertoeslag affaire’ dus niet om affaires maar om ‘willens en wetens’ uit het strafrecht.