ROTTERDAM- De gemeenteraad van Rotterdam heeft gisteravond de nieuwe Woonvisie vastgesteld, een plan dat de stad aantrekkelijker zou moeten maken om in te wonen. De visie belooft veel, met een focus op het middensegment en het behoud van sociale huurwoningen, maar is dit realistisch in de huidige woningmarkt?
Wethouder Chantal Zeegers (D66) spreekt van een inclusieve en eerlijke huurmarkt, met betere energielabels voor woningen. ‘Een betaalbare en passende woning voor iedereen,’ zegt ze, maar erkent dat dit met alleen nieuwbouw niet haalbaar is. De oplossing? Het bestaande woningaanbod beter benutten en de bouw van tijdelijke flexwoningen.
De Woonvisie stelt vier pijlers voor: meer betaalbare woningen, toekomstbestendige woonwijken, aandacht voor kwetsbare Rotterdammers, en een betere positie op de huurwoningmarkt. Een nieuw platform ‘eerlijk te huur’ zou anoniem reageren op huurwoningen mogelijk maken, maar hoe eerlijk is dit systeem en wie controleert de eerlijkheid?
Met een doorkijk tot 2040 en concrete maatregelen voor de komende 5 jaar, waaronder de bouw van 3500-4000 woningen per jaar, lijkt de visie ambitieus. Een nieuwe Rotterdamse Bouwwet moet sneller betaalbare woningen opleveren door flexibele regelgeving. Echter, de vraag rijst of deze flexibiliteit niet ten koste gaat van kwaliteit en duurzaamheid.
De concept-Woonvisie is aangepast na kritiek vanuit de volksvertegenwoordiging, met de belofte om het aantal sociale huurwoningen minimaal gelijk te houden. De gemeente wil samen met woningeigenaren bestaande woningen verbeteren en zogenaamd verduurzamen, maar vraagt hiervoor financiële steun van de landelijke overheid.
De visie richt zich ook op het verminderen van dakloosheid en innovatieve woon- en zorgconcepten voor ouderen. Dit zou doorstroming op de woningmarkt moeten bevorderen, maar zonder concrete plannen blijven dit slechts goede intenties.
De Woonvisie van Rotterdam is een stap in de richting van een betere woonomgeving, maar de kritische lezer zal zich afvragen of de beloofde veranderingen daadwerkelijk gerealiseerd kunnen worden. Zijn de ambities haalbaar, of zijn we getuige van een goedbedoeld, maar ongrijpbaar luchtkasteel?