VLAARDINGEN- Het gemeentebestuur van Vlaardingen heeft een nieuwe verdeelsleutel vastgesteld voor de kosten van Stroomopwaarts, de regionale sociale dienst met werkleerbedrijf. De nieuwe verdeling moet leiden tot een lichte daling van de bijdrage van Vlaardingen in 2024. Dat schrijft het college in een brief aan de gemeenteraad.
Stroomopwaarts voert sinds 2015 de Participatiewet uit voor de drie waterweggemeenten, inclusief de oude Wet Sociale Werkvoorziening. De kosten voor de bedrijfsvoering en de uitvoering van de taken werden tot nu toe verdeeld op basis van de historische budgetten voor Werk en Inkomen van de drie gemeenten, maar omdat het takenpakket en de doelgroepen van Stroomopwaarts regelmatig veranderen, was het nodig om de verdeelsleutel te herzien.
De nieuwe verdeelsleutel is ingedeeld op basis van de vijf begrotingsprogramma’s van Stroomopwaarts: Inkomen, Werk, Werkleerbedrijf, Inburgering en Bedrijfsvoering/Overhead. De verdeling is gebaseerd op werkelijke aantallen, zoals het aantal bijstandsuitkeringen, het aantal mensen in de WSW, het aantal mensen met een loonkostensubsidie en het aantal inburgeraars. De nieuwe verdeling geldt voor de periode 2024 tot en met 2029 en wordt elk jaar geactualiseerd.
Bij een nieuwe verdeling van de uitvoeringskosten komen de kosten uit op 16,6% voor Maassluis, 40,2% voor Vlaardingen en 43,2% voor Schiedam. Voor Vlaardingen betekent dit een daling van ongeveer 65.000 euro in 2024 ten opzichte van de primaire begroting SOW 2024. Het college ziet dit als een positief resultaat van de samenwerking binnen Stroomopwaarts.
De gemeenteraad van Vlaardingen moet nog instemmen met de nieuwe verdeelsleutel. De raad zal hierover naar verwachting in april een besluit nemen. De andere twee gemeenten hebben de nieuwe verdeelsleutel al goedgekeurd. De financiële gevolgen voor 2023 zijn verwerkt in de eerste begrotingswijziging voor dat jaar.
Leuk verhaal maar het klopt van geen kant en is willens en wetens misleidend: Omdat er geen regionaal bestuursorgaan bestaat kan er immers geen sprake zijn van een regionale sociale dienst, en ook de uitvoering van vervallen wetgeving is lariekoek. Bijstandsuitkeringen worden in ieder geval sinds 1 januari 2015 niet meer verstrekt nu per die datum de wet en daarmee de beslissingsbevoegdheid van colleges van B & W is komen te vervallen.
De eerder op bestuursrechtelijke leest geschoeide sociale zekerheid is dus per 1 januari 2015 afgeschaft en ‘geprivatiseerd, althans verruild voor private initiatieven waarbij gemeenten in de hoedanigheid van rechtspersoon naar eigen goeddunken kunnen handelen dan wel nalaten hulp te verl;enen. Voor de colleges is daarin form eel geen enkele rol weggelegd en worden de gemeenten wettelijk vertegenwoordigd door niet-democratisch aangestelde burgemeesters die, gelijk commissarissen van de Koning, dus niet meer zijn dan verlengstukken des Konings.
Genoemde ‘bijstandsuitkeringen’ en ‘het aantal mensen in de WSW’ staat dus voor volksverlakkerij nu beide eerder bestuursrechtelijke regelingen sinds 2015 niet meer bestaan.
Dat de Belastingdienst aan eind van het boekjaar het in de naam des konings uitgevoerde Participatie-bedrog bij beschikking Inkomsten Bel;asting feitelijk vervolmaakt door onderbetaalde dwangarbeid steeds bij ommekomst aan te merken als ‘bijstandsuitkering’ die het wettelijk dus niet is, staat voor instuiotutionele schending van de bij EVRM beschermde mensenrechten en sluit naadloos aan bij de wat met een eufemisme heet ‘De Toeslagen-affaire’terwijl het hele circus aantoonbaar van te voren zo is opgezet.
Ook het ‘gelijktrekken’ in de Algemene wet bestuursrecht van een feitelijk onbestaande klachtenregeling met de bezwaarschriftenprocedure is uiteraard geen toeval. Het door een oud CDA wethouder van Vlaardingen besmuikt gebrachte antwoord op raadsvragen van dan SP-raadslid Wijker maakt duidelijk dat klachten van privaatrechtelijke aard standaard worden vervalst tot bezwaarschriften tegen niet-bestaande (primaire_ besluiten. Op grond van deze wisseltruuk die met het telefonisch benaderen van klagers dus staat voor strafbare voorbereiding, wordt dan een college in staat gesteld te beslissen op bezwaren en de afgifte van een dus neppe-beslissing op bezwwaar.
Met een dergelijke neppe-beslissing ‘op bezwwaar’ wordt de burger dus weloverwogen de toegang tot het civiele arbeidsrecht ontfutseld, waarna de belazerde burger dan terecht kan bij wat ook wel ‘de Spek en Bonenrechter’ (bestuursrechter) terecht kan om verbvpolgens daar het bos in te worden gestuurd, zoals ook de Toeslagen Doctrine ons leert.
Heeft een (andere) non-democratische hufter als een Putin dan niet een beetje gelijk met zijn bestrijding van het fascisme, zeker in het licht van het feit dat een van de bedenkers van de Participatie Maatschappij en de ontegenzeggelijke participatie van de rechterl;ijke macht, nu wordt voorgedragen als Secretaris Generaal van de NATO?