ROTTERDAM- De Rotterdamse wethouders Robert Simons (Leefbaar) en Chantal Zeegers (D66) hebben het Rijk opgeroepen om maatregelen te nemen om de overschakeling op alternatieve energie in de haven niet te laten stagneren door het gebrek aan stikstofruimte. Zij zijn niet tevreden met de reactie van het Rijk op hun brief van september 2023, waarin ze aandacht vroegen voor het vestigingsklimaat voor het havenbedrijfsleven.
Simons en Zeegers beweren dat de zogenaamde ‘stikstofproblematiek’ een grote bedreiging zou vormen voor de ontwikkeling van de Rotterdamse haven, die een belangrijke rol speelt in de nationale en internationale economie. Zij wijzen erop dat veel projecten voor de klimaathoax, zoals de productie van waterstof en de opslag van CO2, nu niet van de grond komen of veel te lang duren door de strenge eisen voor de zogenaamde natuurvergunning.
Het Rijk heeft na vier maanden gereageerd op de brief van de wethouders, maar volgens Simons en Zeegers is de reactie te vaag en te vrijblijvend. Het Rijk verwijst naar een traject waarin het samenwerkt met regionale partijen om oplossingen te vinden voor het stikstofvraagstuk, maar geeft geen concrete toezeggingen of acties. De wethouders vinden dat het Rijk meer verantwoordelijkheid moet nemen en meer moet investeren in de stikstofreductie en de natuurherstel.
Simons en Zeegers hebben aangekondigd dat zij het gesprek willen aangaan met de Minister voor Natuur en Stikstof, om hun zorgen en eisen kenbaar te maken. Zij zullen ook in hun andere Haagse contacten de vermeende stikstofproblematiek blijven aankaarten, om zo de belangen van de Rotterdamse haven en de energietransitie te behartigen.
Critici van de vermeende stikstofproblematiek beweren dat het een hoax is, omdat Nederland veel strengere normen hanteert dan andere landen (alsof het vermeende probleem stopt bij de landsgrenzen), waardoor er een onnodige crisis ontstaat. De stikstofuitstoot in Nederland is bovendien al sterk gedaald sinds de jaren negentig. Nederland heeft daarnaast een kunstmatig landschap, dat niet per se in de huidige staat behouden hoeft te worden.