VLAARDINGEN- Na een reeks oefenduels en een serie bekerwedstrijden was zaterdag eindelijk de aftrap voor de competitiestart van seizoen 23-24. Voor alle supporters en betrokkenen was de grote vraag hoe het sterk veranderde D.V.O.’23 voor de dag zou komen. Na een aantal jaren vanuit een vaste kern te hebben gewerkt, werd de jongstleden overschrijvingsperiode vooral gekenmerkt door een leegloop aan (basis)spelers. Voor de nieuwe technische staf onder leiding van Benjamin van der Zwan is het dus een enorme uitdaging om een competitief elftal samen te stellen die in de zware 3e klasse D een rol van betekenis kan spelen. Tel daar bij op dat de KNVB de scherpe promotie-/degradatieregeling (onderste 3 rechtstreeks naar de 4e klasse, nr 9 t/m 11 spelen nacomp.) met een extra jaar geprolongeerd heeft, en je mag concluderen dat handhaving al een wereldprestatie van formaat zou zijn.
Zover de bespiegelingen vooraf, het was voor D.V.O.’32 vooral zaak om goed uit de startblokken te schieten. En dat moest dan zonder sterkhouder Gert-Jan van der Veen, die tijdens de warming-up afhaakte met een liesblessure. Met een elftal vol nieuwkomers en oudgedienden uit lagere elftallen gingen de gastheren zoals gehoopt als een raket van start. Al in de 3e minuut werd Diego Remondo Gomez middels een lange bal van achteruit diep gestuurd, en diens scherpe voorzet werd door Tim Kievit – met een beetje hulp van een verdediger – achter de Naaldwijkse goalie gewerkt (1-0). Dat smaakte naar meer, maar na dit snelle openingsdoelpunt moesten de toeschouwers het doen met weinig sprankelend voetbal. Het tempo lag laag. Naaldwijk leek de druk wel wat op te voeren, maar zonder tot heel veel uitgespeelde kansen te komen. Pas na getreuzel en knullig verdedigen door de thuisploeg kreeg Naaldwijk na een half uur spelen de eerste echte open kans. Keeper Natoe da Graca dos Santos, afkomstig van FC Maense, redde echter één op één met de Westlandse spits.
Hierna ging D.V.O.’32 meer en meer achteruit lopen. Zoals wel vaker, felle discussies bij de voetbalprofessoren langs de lijn. Was dit de verdienste van Naaldwijk, of was het een tactische keuze om de angel uit het Naaldwijkse spel te halen? Wie er gelijk had, mag Joost weten, maar op slag van rust resulteerde de aanhoudende druk wel in de gelijkmaker. Een doelpunt met een luchtje, want bij het luchtduel voorafgaand aan de 1-1 werd doelman Natoe nadrukkelijk gehinderd. Arbiter Maurice Scherpenhuyze, de beste man van het veld, vond het echter niet zwaar genoeg om te bestraffen en keurde de 1-1 goed. Een vervelend moment om een tegendoelpunt te incasseren, maar de 1-1 ruststand deed recht aan het spelbeeld.
Na de pauze werd het kijkspel er niet beter op. Naaldwijk nam wat meer het initiatief, maar de spaarzame kansen werden met name cadeau gedaan door onnodig balverlies aan Vlaardingse kant. Was keeper Natoe kort na rust nog paraat bij een doelpoging van Naaldwijk, in de 60e minuut was hij dat niet. Een hoge bal werd bij de tweede paal binnen gekopt (1-2). Een domper voor de hard werkende D.V.O.’ers. Met een ongekende teamspirit en een drietal verse krachten werd getracht zich terug in de wedstrijd te knokken. De eerlijkheid dient echter te zeggen dat de 2-2 nooit echt in de lucht hing. Het samenspel tussen de linies was eenvoudigweg te slordig. Behoudens een schotkans voor Rick van Haren in de blessuretijd bleef het notitieblokje leeg.
Helaas een seizoensopening zonder punten. Maar met deze energie en nog harder trainen om op elkaar ingespeeld te raken, komen die vanzelf. Er zitten er namelijk nog 75 in het spel.